قلم مطهر و صفحه مطهر و تحــریر            به آب و تاب کنم وصف آیـۀ تطهـیر

تو کیستی که همه قاصرند از درکت            چگونه می شود آخر تو را کنم تفسیـر

مـقـابــل قــدمت جـبـریـیــل زانـو زد            ز بس جلالیت ذات توست عـالـم گیر

به پیـشـگــاه شما از خــدا پیـام رسید            سلام حضرت کوثر؛ سلام خیر کـثیر

قسم به لوح و قلم گــر اراده فـرمایید            به باب میل شما می خورد رقم تقـدیر

میان خانه نشـستید و ذکــر می گوئـید            تمام ارض و سماوات غـرق این تکبیر

تمام خلق تو را در نـقاب دیـده و بس

فقط خدا رخ تو بی حجاب دیده و بس

زمانه ظرف ندارد که تو ظهور کنی            کجا به کـوتهی فکـر ما خـطـور کنی

اگـر قـنــوت بـگـیــری میـان سجـاده            تمام شهر به یک غمزه غرق نور کنی

کـلـیم خانـۀ حیدر! به یک دعای سحر            سرای کوچک خـانه شبیه طـور کنی

تو بهجت دل مولایی و به یک لبـخند            وجود خسـتۀ او را پُـر از سرور کنی

فضای کوچه پر از عطر سیب میگردد            ز هـر دیار اگر لحظه ای عبور کنی

تو روح عاطفه ای؛ گرچه من گنه کارم            مرا مباد ز خود لحظه ای تو دور کنی

غـبـار راهـم و تو سایۀ ســرم هـستی

چه غم به روز قیامت تو مادرم هستی

دگــر زمــان ســـرور پـیـامـبــر آمـد            که گـاه زخــم زبـان قــریش سـر آمد

تو هـمـزبــان خدیجه شدی میان رحم            که غم مخور شب تنهایی ات سحر آمد

برزگ بـانوی کعبه چقدر تنها بود...            ز دیــده های پر از مهر او گـوهر آمد

شـمـیـم سیب بهشت از حجاز می آید            نـگـار ماست غـریـبـانـه از سفـر آمد

خدا برای علی خلق کرده است تو را            بـرای شیـر خـدا بـهـتـرین سپـر آمـد

به روی شانۀ تو بیرق عـلی برپاست

علی که فاطمه دارد همیشه پابرجاست

کریم شهر علی سفره دار زهــرا بود            جـمال حق علی...آینه دار زهـرا بود

به دست خالی از این خانه سائلی نرود            که در کنار علی خانه دار زهـرا بود

قسم به آن زرهی که همیشه پشت نداشت            میان دست عـلی ذوالـفـقار زهرا بود

اگرچه نام علی هم ردیف با نمک است            بر این مـلـیح زمانه نگـار زهـرا بود

همه زمین و زمان در طواف روی علیست            مطاف روی علی در مدار زهرا بود

حسن کریم و حسین دست گیرعالمیان            همیشه محـور این اعـتـبار زهرا بود

از آن زمان که گل ما به عشق می آمیخت

خدا خدایی خود را به پای زهرا ریخت

خدا به وسعت عرشش تو را معظم کرد            کنیز خویش صدا کرده و مکرم کرد

صدای هــر تـپـش توست ذکـر عـلی            به این صدا همه ی ذکر ها منظم کرد

میان عرصۀ محشر شـفاعت همه را            به گوشه ای ز نخ چادر تو محکم کرد

سپـس گـشـود مـسیـر ورود جـنت را            گــروه فــاطمیون بر هـمه مقـدم کرد

چـکـیـدۀ جــلوات تـو و عـلـی روزی            حسین گشت و به پا بیرق محرم کرد

برای اینکه بمـاند هـمیـشه جـلــوۀ تو            میــان قــامت زینب تو را مجسم کرد

به هـرم آتش دوزخ بسوزد آن دستی            که بین کوچه به یک ضربه قامتت خم کرد

میان آن در و دیوار خون تازه نشست

بلند مرتبه بودی و حرمت تو شکست